Μια φορά κι έναν καιρό, πριν πολλά-πολλά εκατομμύρια χρόνια, σε μιαν εποχή που οι σοφοί την ονόμασαν Δεβόνιο, ζούσαν ένα σωρό καρχαρίες, κυρίως καρχαρίες και, όσο κι αν ακούγεται περίεργο, ακόμα περισσότεροι καρχαρίες. Υπήρχαν βέβαια και πολλά άλλα ψάρια, τα οποία όμως δεν ήταν καρχαρίες (οι οποίοι, όπως αναφέραμε, ήταν ήδη πάρα πολλοί). Ένα από αυτά τα "άλλα ψάρια" ήταν και κάποιος - όχι ιδιαίτερα γνωστός τότε - Pterichthyodes Milleri. Οι φίλοι του, βέβαια, βαριόντουσαν να τον φωνάζουν μ' ολόκληρο τον πατρικό σιδηρόδρομο, έτσι στην αρχή συνήθιζαν να τον αποκαλούν "Le petit Pteri", αργότερα "Le Pteri" και πολύ αργότερα σκέτο Λευτέρη. Αυτός ο Λευτέρης, λοιπόν, δεν ήταν ένα τυχαίο ψάρι κι ας λένε οι κακές γλώσσες διάφορα. Ήταν ένας πρωτοπόρος της σεξουαλικής πράξης, ένας πιονέρος της τέχνης του έρωτα, ένας Laissez-faire-laissez-passer της κρεββατοκάμαρας. Και να γιατί: γιατί χάρη σ' αυτόν είναι που σήμερα υπάρχουμε, περπατάμε, ρευόμαστε κι ερωτευόμαστε. Έτσι, λοιπόν, ισχυρίζεται η σύγχρονη Παλαιοντολογία, τούτος ο φίλος μας ο Λευτεράκης ήταν το πρώτο σπονδυλόζωο που συνουσιάστηκε, το πρώτο που εγκαινίασε την ερωτική πράξη με εσωτερική γονιμοποίηση. Με απλά, καθημερινά λόγια, ο Λευτεράκης ήταν ο πρώτος... γαμιάς της Ιστορίας.
Στο εν λόγω άρθρο του Science Illustrated, διαβάζουμε επίσης ότι "η εν λόγω διαπίστωση, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι μια σειρά χαρακτηριστικών κάνουν την εμφάνισή τους στο συγκεκριμένο είδος, οδήγησε τους ερευνητές στο συμπέρασμα πως η συνουσία αποτέλεσε το κίνητρο για την έξοδο των προγόνων μας στη στεριά". Με άλλα λόγια, γαμιώντας βγήκαμε κάποτε στη στεριά κι έτσι γαμιώντας μας πάει από τότε - σαν είδος δηλαδή - και θησαυρίζουνε οι φαρμακοβιομηχανίες με τα βιάγκρα κι ένα σωρό άλλες αηδίες. Γιατί διαφορετικά, δε θα υπήρχε χρεία για τον άντρα ν' αποδείξει ο,τιδήποτε και ο όρος "στυτική δυσλειτουργία" δε θ' αφορούσε, παρά μονάχα παθήσεις της σπονδυλικής στήλης. Πολύ περισσότερο, δε θα υπήρχαν κερατάδες αφού οι γυναίκες και οι κόρες μας, όλες θα κάθονταν ήσυχες στ' αυγά τους. Ούτε θα υπήρχε φυσικά ο όρος "αυνάνισμός" αλλά αντ' αυτού θα υπήρχε ο "αυγανισμός", ο οποίος μάλιστα δε θα ήταν λύση ανάγκης και μαλακία, παρά η αποκορύφωση και η επιβεβαίωση κάθε άντρα. Επιπλέον, ποτέ δε θα είχε εφευρεθεί ο βιασμός, αφού είναι προφανές ότι κανένα αυγό δεν αντιστάθηκε ποτέ στη γονιμοποίησή του. Παρ' όλα αυτά, ο φίλος μας ο Λευτεράκης είχε διαφορετική άποψη. Τότε δεν υπήρχαν ακόμη ούτε "πουλιά", ούτε υπογραφές και, φυσικά, ούτε παροιμίες. Έτσι, το πρώτο "πουλί" που εμφανίστηκε στον πλανήτη, άρχισε να χώνεται απερίσκεπτα όπου έβρισκε ευκαιρία, υπογράφοντας κατ' αυτόν τον τρόπο και την παντοτινή μας καταδίκη.
Ο πρώτος Πτεριχθύοδας που έγινε μάρτυρας της
φράσης "αγάπη μου, είμαι έγκυος", πέτρωσε
όπως ήταν στη θέση του. Εικάζεται ότι οι ίδιοι
ακριβώς λόγοι ώθησαν τους πρώτους
(αρσενικούς) Πτεριχθύοδες να "την κάνουν"
μ' ελαφριά πηδηματάκια, προς στεριά μεριά.
