Ειδωλολατρεία.

Είναι γνωστό τοις πάσι, ότι στα αμέτρητα ερευνητικά ιδρύματα ανά την υφήλιο, συνωστίζονται μιλιούνια και μυριούνια αγωνιούντων επιστημόνων, οι οποίοι χύνοντας αστείρευτα ποτάμια καυτού ιδρώτος (και άλλων θερμών, σωματικών υγρών) στα φρεσκο-σφουγγαρισμένα δάπεδα των εργαστηρίων, δίνουν καθημερινά μάχη με την άγνοια, την ανοησία και την αγαμία. Δυστυχώς, προς το παρόν, χάνουν με συντριπτική διαφορά. Για παράδειγμα, σε πρόσφατο ματς που δόθηκε (στα πλαίσια αγνώστου προελεύσεως ερευνητική μελέτη, σύμφωνα με άρθρο του ΒΗΜΑτος Science) ενάντια στον επιστημονικό αυνανισμό, οι επιστήμονες έχασαν με τραγικό αυτογκόλ από το πρώτο κιόλας λεπτό. Επιβαρυντικό στοιχείο αποτελούσε, σύμφωνα με πολλούς, το γεγονός ότι η μαλακία έπαιζε εντός έδρας, με άλλα λόγια στον γνωστό σε όλους μας πλανήτη Γη.

Επειδή, λοιπόν, τις γυναίκες πολλοί εμίσησαν, τη μαλακία ουδείς, η ερευνητική αυτή ομάδα αποφάσισε να συνδυάσει αυτά ακριβώς τα δύο στοιχεία: πρώτον, δεν ασχολήθηκε με τις γυναίκες αλλά με τους άνδρες και, δεύτερον, μελέτησε εκείνες τις προεκτάσεις του αυνανισμού οι οποίες συνεχίζονται και μετά το πέρας της ερωτικής πράξης. Διότι ο φυσιολογικός, ο υγιής δηλαδή αυνανισμός, οφείλει να παύει άμα τη ολοκληρώσει των παλινδρομικών μαλάξεων και της απολήξουσας εκσπερματίσεως. Υπάρχει, όμως, συχνά ο κίνδυνος, ο αυνανισμός - με άλλα λόγια η αυτο-ικανοποίησις - να συνεχιστεί και κατόπιν, μέσα στον εγκέφαλο και τις καθημερινές δραστηριότητες του υποκειμένου, όπως για παράδειγμα μπροστά στον καθρέφτη, μπροστά στο μικρόφωνο, μπροστά στο φακό και γενικά μπροστά σε κάτι. Τότε, δεν τον ονομάζουμε πια αυνανισμό, αλλά ναρκισσισμό - δεν παύει παρ' όλα αυτά να αποτελεί αυτο-ικανοποίηση.

Τέλος πάντων, τα έβαλαν κάτω οι ειδικοί και διαπίστωσαν λέει σχέση μεταξύ της αρνητικής, ναρκισσιστικής τάσης του άνδρα (λες και υπάρχει θετικός ναρκισσισμός, αλλά τόσο τους έκοβε) και των υψηλών επιπέδων της ορμόνης του στρες κορτιζόλης. Μάλιστα, προς εντυπωσιασμό αραδιάζουν κι ένα σωρό άλλες επιστημονικοφανείς σάλτσες, ότι τα ποσά είναι ανάλογα και κολοκύθια σπληνάντερο.

Ακολουθούν δυο μεγάλες αλήθειες της ζωής: (α) όταν ο άνθρωπος πιάσει τα γεννητικά του όργανα πρώτη φορά, δεν υπάρχει περίπτωση να ξεκολλήσει τα χέρια του από 'κει μέχρι να πεθάνει και (β) όταν ο άνθρωπος πέσει με τα μούτρα στη μελέτη του εξωτερικού κόσμου και ξεχνάει τη μελέτη του εσωτερικού του κόσμου, καταλήγει να ξεστομίζει τα πλέον αυτονόητα πράγματα, με ύφος πεφωτισμένης κουράδας. Συχνά δε, ξοδεύει κι εκατομμύρια νομισματικές μονάδες, προς έρευνα και μελέτην αυτών των ανοησιών.

Δεν αρκεί παρά λίγος κοινός νους και λίγη καλή διάθεση: όταν κάποιος ξυπνάει και κοιμάται με το είδωλο του εαυτού του καρφωμένο, σα παλούκι στο δόξα πατρί, δεν είναι πια και τόσο δύσκολο να συμπεράνεις ότι συνειδητά ή ασυνείδητα, στην παραμικρή καθημερινή δραστηριότητα του υποκειμένου, υφέρπει το αδιάκοπο κυνήγι της αυτο-επιβεβαίωσης. Το είδωλο του ναρκισσιστή δε θέλει και πολύ μέχρι να καταρρεύσει σε θρύψαλα, αφήνοντας τον ατυχή άνδρα γυμνό κι έκθετο καταμεσίς της κοινωνίας. Η συντήρηση αυτής της τέλειας εικόνας απαιτεί συνεχή προσπάθεια και άφθονη ενέργεια, καθώς βάλλεται συνεχώς απ' την στυγνή πραγματικότητα. Από εκεί μέχρι την κορτιζόλη, η αποστάση δεν είναι δα και τόσο μεγάλη. Ορίστε! μέσα σε έξι-εφτά σειρές ολοκληρώσαμε και τη δική μας έρευνα, με ουσιαστικότερα αποτελέσματα (καθώς προχωρήσαμε σε ποιοτική και όχι σε ποσοτική ανάλυση) και μάλιστα με μηδενικό κόστος (ίσως έναν καφέ, με δυο ζάχαρες).

Να πούμε, τώρα, και την αλήθεια: η έρευνα εξέτασε και μερικές γυναίκες και αφού το έκανε κι αυτό, έφτασε στο συμπέρασμα ότι - κατά περίεργο τρόπο - αυτή η αιτιολογική σχέση δεν ανταποκρίνεται στο γυναικείο οργανισμό. Η ερευνητική ομάδα, στο σημείο αυτό, έχασκε πιθανότατα με το στόμα ανοιχτό μπροστά στο χαρτί με τα αποτελέσματα ∙ ίσως-ίσως και λίγο σάλιο να έσταξε, τότε, απ' τη χάσκουσα στοματική κοιλότητα, στο φρεσκο-σφουγγαρισμένο δάπεδο του εργαστηρίου. Ίσως ακόμη ν' αποφασίστηκε η σύνταξη και οργάνωση μιας νέας ερευνητικής ομάδας (πιθανότατα με νέα κονδύλια και χορηγίες) για την αναζήτηση του παράδοξου εκείνου γονιδίου, που καθιστά τη γυναίκα αλώβητη στο ναρκισσισμό (αφού για τα πάντα, υπάρχει κάποιο γονίδιο που εργάζεται ακατασίγαστα).

Αλλά και γι' αυτό, δε χρειάζεται να πάει κανεί μακριά για να σχηματίσει μια πρώτη άποψη. Ο ναρκισσισμός της γυναίκας είναι τόσο βαθιά ριζωμένος στην κοινωνική βιολογία, ώστε ενσαρκώνεται στο πετσί της γυναίκας σα δεύτερη φύση. Δεν αμφισβητείται, ούτε βάλλεται, καθώς αποτελεί μια σχεδόν φυσική λειτουργία: ξυπνάω, κατουρώ, βάφομαι, επιλέγω ρούχα, φεύγω για δουλειά, κτλ. Ο γυναικείος ναρκισσισμός διάγει βίο παράλληλο με το βιολογικό, σχεδόν υπεράνω κριτικής και - προπάντων - υπεράνω άλλης αναγκαιότητας, πέραν δηλαδή της "φυσικής". Ο ανδρικός ναρκισσισμός δεν υποστηρίζεται κοινωνικά με την ίδια σφοδρότητα και φυσικότητα, δεν εμποτίζεται στο κοινωνικό DNA του ανδρός από τη νηπιακή του ηλικία, δεν αποτελεί έτσι δεύτερη "φύση" του άνδρα. Ο άνδρας ενδύεται το ναρκισσισμό του σε προχωρημένη ηλικία, σαν ένα είδος "απάντησης" στα κοινωνικά του δεδομένα: αντίδραση σε εξωτερική αμφισβήτηση, αντίδραση σε εσωτερικές ανασφάλειες, γενικά δηλάδη λειτουργεί σαν απάντηση σε κάποια αναγκαιότητα, δηλαδή αντιδραστικά, άρα συμπλεγματικά. Αυτά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου